De hutkoffer

staat symbool voor wat je mee kunt nemen aan boord.
Aan persoonlijke bezittingen, aan werktuigen en hulpmiddelen die je onderweg nodig zou kunnen hebben en aan handelswaar (daar gaat het tenslotte in onze onderneming om).

De hutkoffer is bijna het pars-pro-toto voor JonkDesign geworden:
het enige dat je niet weggooit is de verpakking.

Lag op straat, tussen ander vuil dat moest worden opgehaald.
Jasper is de ActionMan blijkbaar ontgroeid. Naar de hoeveelheid stof
die het plastic kistje bedekt, te oordelen al langer geleden.
Hoe lang geleden? Wat had dit kistje voor waarde voor Jasper?
Wat voor waarde heeft het voor de vinder? Kan die het nog gebruiken?
Hoe gaat die het gebruiken? Ontmantelen, overschilderen
en er wasknijpers in doen?

Morgenster

Deelraad Zuid  had zich al jaren her opgeworpen Voor Vuilnis  Distructie
op liberale grond. Niet op grond  van aanbevelingen van andere deelraden.
neen, eigenzinnig eensgezind: daar zorgen wij zelf wel voor!



Vele op 200 grams, dubbelgelijmd in zeven kleuren gedrukte hoogglans deplianten
later, wordt er geklaagd over opengereten vuilniszakken  voor de Reinigingsdienst
[hoe heten die ook weer] ze heeft kunnen meenemen.
Zeker nooit zo vroeg opgestaan als deze Morgenster.
Vroeg uit de veren, om tussen de veren te zoeken naar
overblijfselen van andermans cultureel erfgoed.
Hele bibliotheken van ongelezen dichters,
en het eerste bureautje waarachter het eerste liefdeslied
nog met een kogelpuntpen geschreven werd.
De kogelpuntpen zelf.
Een blauwe Bic.
Waaruit de inkt onuitwisbare indruk op iedere grond achter liet.
Veel boeken hebben helaas een zwakke rug en weinig binding
en zeker geen ziel zoals de fles die onder handbereik ligt,
dan moet hij wel leeg zijn.
Iedere schepping ontstaat uit leegte, vandaar.
Wie kan er echter nuchter scheppen?
De Morgenster, voorwaar.

Nieuw Dok

Spijtig voor de PROD maar B.B. blijft zich overal mee bemoeien.
We zouden B.B. niet zelf aan het woord laten op dit Blog, maar nu stuurt hij ons het basisontwerp voor een geheel opgefriste site van JonkDesign.
Hij noemt het DOK, zo'n maritiem grapje van hem. Dok, waaruit de Jonk vertrekt. Die nieuwe site zou vooral een platform voor vraag en aanbod moeten worden. Soort Google voor aspirant duurzame ondernemers. Doorgeefluik voor sociale media en handel in hergebruik.
Klinkt gekker dan het schijnt. Vrees dat we er mee aan de slag moeten.
Zoals gebruikelijk een onvoltooide puzzel, die anderen moeten oplossen.

Ook Blogger [Google] blijft ons verbazen. Het lukt niet om een video rechtstreeks te uploaden, maar wel via YouTube [Google].
Het nieuwe Dok staat in het volgende bericht op dit Blog
[dat eerder gepost is].

The Movie

De Matrix

Aangezien de batterij van LEDJE
bijna leeg is en prof. B.B. -op last van de PROD-
beter niet aan het woord kan komen,
zal ik -HB- hier een poging ondernemen
de principes die ten grondslag liggen aan
Duurzaam Design, te verklaren.


Zoals professor Berend Bodt in een vraaggesprek
met Electra Ledje, de presentatrice van Kompas
en grote zus van avatar LEDJE, al betoogde:
bij duurzaam ontwerpen dient er rekening gehouden
te worden met 36 factoren.
Door die factoren in een matrix te plaatsen
en van commentaar te voorzien,
hoop ik het hele systeem te verduidelijken.


Duurzaam Design -oftewel duurzaam ontwerpen-
is onderdeel van een productieproces,
onderdeel van duurzaam ondernemen.
Wereldwijd houden duurzame ondernemers
drie zaken voor ogen:
de mens, de meritus en het milieu
de drie P's People, Profit, Planet.


Voor welke mensen maak je iets,
wat hebben die mensen daaraan,
wordt je daar als ondernemer wijzer van
en belast je het milieu zo min mogelijk?


Als duurzaam ontwerper hanteer je natuurlijk
diezelfde drie P's, telkens in drie categoriën opgesplitst.
Ik ben toevallig geen mens, maar jij wel,
dus hebben we het over ik, wij en allen, iedereen op deze aarde.


Ook profijt zou je in drieën kunnen splitsen:
Welvaart, het ontwerp levert geld [winst] op voor mijzelf,
voor de onderneming en voor de gebruiker
[besparen op een niet duurzaam ontwerp].
Wellust, het ontwerp voldoet aan de behoefte van de gebruiker,
wij vinden het leuk om het product te maken
en op de markt te brengen
en ik schep genoegen in het ontwerpen.
Welzijn, het ontwerp draagt bij aan de gezondheid en welbevinden
van gebruikers, producenten en gebruikers.


Zoals de oude indianen al zeiden:
gebruik het goede van deze aarde, maar laat geen sporen na.
Gebruik de aarde, het water en de lucht, maar vervuil ze niet.



















"Dat zijn maar negen factoren!", hoor ik de oplettende lezertjes
al roepen. Nee, nee mijn kinderen, het zijn geen gewone factoren,
deze factoren zijn onderdeel van een proces, een kringloop proces,
dat vier maal doorlopen wordt.


Het zijn de negen factoren van het Duurzaam Ondernemen,
het Duurzaam Ontwerpen is een kringloopproces, bestaande uit vier fasen,
die elkaar weliswaar opvolgen maar niet steeds met dezelfde zwaarte.


Dit kunnen mijn woorden niet zijn.
Ik ben gekaapt door een meesterhand.
Dan maar een schetsmatige matrix:

nieuwe koers

De programmaraad [verder PROD]
komt door ondertekening van dit virtuele contract
door PROD enerzijds
en HB -als wettig vertegenwoordiger
van het voltallige technische team van JonkDesign- anderzijds
de redactionele verantwoordelijheid voor
bblogboek.blogspot.com
geheel in handen [wat heet]
te geven aan HB, hoofd afdeling ontwerp
en LEDJE, hoofd communicatie.

Zij [HB & LEDJE]
nemen de algemene regels voor blogs in acht
leveren een uitvoerig profiel van zichzelf
en hoeden zich voor nasmaak.

Wij wensen hen een behouden vaart.

afschepen

Als u niet binnen drie dagen

B.B. zijn Logboek teruggeeft,

legt de gehele technische staf

met een ultimatum van zes uur

het werk neer.

Uiteindelijk is hij wel

mijn schepper.

was getekend

HB

het enige dat je weggooit

dit eiland heeft al een naam

het is getekend Cristo

maar onbewoond

want onleefbaar

gemaakt van piepschuim

verpakkingsmateriaal

het handelsmerk van Cristo

een wegwerpeiland

dacht ik hier te kunnen bewijzen

dat een emeritus hoogleraar

wel zeker zou kunnen overleven

aangewezen op zijn blote handen

zelfs bereid in deze woestenij

zijn veganisme op te geven

kom ik op een kunstwerk

maar daar kun je niet van leven

dat weet ik uit ervaring

ik heb al een leven achter de rug

naïef te denken dat ik van voorafaan

zou kunnen beginnen

ik ben al uitgetekend

geen blanco vel meer

laat ik beginnen met verzamelen

verzamelen wat ik weet

verzamelen wat ik vrees
en waar ik op hoop

de grote hoop

waar ieder goed verhaal uiteindelijk

op belandt

wanhoops eiland

last van cultuur heb ik hier niet

er is louter natuur

niemand ziet er op toe

of ik mijn bord wel leeg eet

er is geen bord en niets te eten

als ik niet op zoek ga

is mijn maag straks vol?

heb ik vannacht een plek om te slapen?

zijn de enige vragen van belang

de jonk is gezonken

mijn voorraden verdronken

de laatste mijlen heb ik zwemmend afgelegd

mijn bril onderweg naar de haaien

hoop dat er één net zo bijziend is als ik

wat is het vandaag?

vrijdag?

vrijdag-de-dertiende zeker

kan net zo goed ter plekke

nuchter gaan slapen

dan is deze dag sneller vergeten

morgen ga ik op verkenning

morgen ...

de navel van de zeemeermin

ik draai al zeven dagen rond

in de doldrum van plastic-soep

weekmakers dringen

mijn neus in mijn oren uit

de verlokking van het zilte nat

wordt al te tastbaar als de wellustige

tentakels van de zeemeermin

vanonder de zeespiegel

de spiegel van de jonk omarmen

een sprong in het diepe

naar het middelpunt van de aarde

collega Lidenbrock achterna

op zoek naar de oorsprong

van de ontstane neergang

wordt me nipt bespaard

bij het besef

dat een zeemeermin

geen navel hebben kan

It takes Two to tango

een dodendans met een staartje

waar een veganist niet mee

uit de voeten weet

het is de waterspiegeling

van mijn eigen navel

waar ik al die tijd naar staar

daarboven is er

land in zicht !!!

een gat met twee maten meten

Onlangs schreef HB mij:

Waarde B.B.,
bij het construeren van een eenvoudig stoeltje uit één dikke plank
liep ik tegen het volgende ontwerpprobleem aan.
Volgens mij zou het zitgedeelte in het steungedeelte kunnen rusten,
zonder verbinding, louter door beide delen op de juiste wijze in te zagen.
Een kruis in het steungedeelte en twee inkepingen in het zitgedeelte.
Nu weet ik niet hoe groot het kruis moet worden.
Heeft u daar een oplossing voor?

Was getekend,

HB

Beste HB,
wat een mirakel. De grote duurzaamheidspuzzel, waar ik al jaren aan werk, is vastgelopen op het zelfde dilemma. Ik krijg de puzzel vooralsnog niet rond, omdat een rechthoek alleen gedraaid kan worden binnen een gat ter grootte van de diagonaal van de rechthoek, die per definitie groter is dan de zijden van de rechthoek.
In jouw geval zou het gat dus groter zijn dan de plank zelf.
De eenvoudigste oplossing is: zaag beide onderdelen half in en schuif ze inelkaar.

Groeten B.B.

klussen met HB

Ook hier weer puzzelen.:

Alleen de bodem nog.
Voor de derde keer alle latjes op maat zagen?

eitje?

Van mijn nichtje
-laten we haar Electra Ledje noemen-
leerde ik, dat tussen vertonen en verzamelen
een hele weg ligt.
Terwijl ik dacht dat we die net hadden afgelegd.
Blijkbaar in tegengestelde richting.
Kortsluiting, schoot er door mijn hoofd.
Maar actie=reactie, een motorisch moment,
om niet bij stil te staan.
Dat deden we dan ook niet en als gekken
stortten we ons op elkanders armen
vertrouwend om niet te vallen
in een warm bad.

Het is Pasen, de kip of ei vraag
ligt ieder op de lippen.
Moeten we linksom, moeten we rechtsom.
Hoe deed Columbus het?
Met zout zoals tequila
en hoe omzeilde hij de rotsen?
Wat voerde hem in die richting?
Een draad zoals die van Ariadne?
Of het vuur van Surtur?
Ik wil een antwoord, dus stel ik vragen.

Één antwoord roept duizend vragen op.
Daar word ik gek van.
Ik stel me een netwerk van vragen voor
en wil dat in een kader wringen
of andersom
dat kader door het netwerk persen.
Daar raak ik in verstrikt.
Een war, een kluwe, een klit,
een Gordiaanse knoop kan alleen
met wortel en tak worden geconsumeerd.

Janneke sloeg Jip precies op de kortsluiting.

Tulpen uit Amsterdam

Ik sta hier aan de Kostverlorenvaart in Amsterdam en daar zie ik een inééngedoken man in een regenjas met een bootje in z'n handen treurig op de wallekant zitten.
Ja hoor, het is mijn oom: professor Berend Bot.

Er komt een draaiorgel langs. Vrolijk fluitend, ratelend en klepperend klinkt:

Tulpen uit Amsterdam.

Professor, professor, u zou toch naar Aalsmeer gaan?

Hij draait zich naar mij om.

Ik schaam mij rot.

Amsterdam viert het 400 jarig bestaan van de grachten: tulpen uit Amsterdam ...

maar die kwamen mooi wel uit Aalsmeer.

Hier kwamen de pramen uit Aalsmeer al eeuwen met paling, groente, fruit en tulpen aan om het de Amsterdammers naar de zin te maken.

Kijk eens wat een rotzooi we er van gemaakt hebben.

Ik kijk met hem mee in het water, waarin een tapijt aan plastic troep drijft.

Dan flikkeren er langzaam van die droom-oogjes achter zijn bril.

Die Aalsmeerders hebben altijd wat gevonden om te overleven.

Zouden zij niet iets leuks of nuttigs van die troep kunnen maken?

Ze brachten altijd bloemen en planten waar we gelukkig van werden

kunnen ze nu niet iets leuks met die verpakkingstroep doen?

Dat ga ik ze voorstellen.

Kom op Wellant: VERZAMELEN.

Hij staat op en loopt de kade af, het zicht uit.

kantje boordje

daarom een oud relaas van professor Berend Bodt uit augustus 2012:

We vervreemden langzamerhand van de tastbare wereld.
Een proces dat al sinds de eerste industriële revolutie in gang is gezet, in de hoogste versnelling is geraakt door de komst van massamedia en met de opkomst van sociale media over zijn toeren lijkt te draaien.
Het medium is de boodschap, predikte professor Marshall McLuhan al in de jaren zestig van de vorige eeuw. Boodschappen? Die doe ik bij Albert Heijn, snierde Dick Maas na zijn sucsesvolle film De Lift. Diezelfde Albert Heijn kocht onlangs Bol.com op, on-line leverancier van ongelezen boeken.
Is de vorm inderdaad inhoud geworden? Als je naar verkiezingscampagnes kijkt zou je dat moeten beamen. Bij massaproducten -zeker die met het predicaat mobiel- zie je het verschil tussen Subaru of Samsung, Apple of Citroën al helemaal niet. Industriëel zijn vorm en inhoud volkomen samengevallen.
De opkomst van kunststoffen, nano-technieken en 3D printers zorgen voor nog meer vormverlies. Als ik de handen al eens uit de mouwen steek, weet ik niet eens welk gereedschap ik vastpak, want hamer, zaag, tang of boor, zelfs het broodmes of de schuimspaan heeft hetzelfde ergonomische verantwoorde neo-preen handvat, niks hout, niks ijzer.
Blijkbaar ben ik niet de enige die daar last van heeft, de radio-app op mijn smartphone geeft het beeld van een ouderwetse draaiknop om zenders te zoeken, maar het beeld draait mee als ik het toestel draai, niet de knop.
Kinderen denken dat een auto in een monsterlijke robot kan veranderen en de allerjongsten slepen een voorwerp op wieltjes -ook al mobiel- achter zich aan dat blokkendoos, ouderwetse telefoon en piano in één blijkt te zijn.

Hou eens op met klagen Professor Retro!
zeggen mensen dan tegen me.
Ben je tegen vooruitgang?
Duurzaam is toch: Doe meer met minder?
Wat wil je nog meer?
Een apparaat dat alles kan!

En morgen weer een apparaat dat nog meer dan alles kan?
Kan ik dan zelf niks? Ben ik beperkt?

Ja, want ik begrijp niet hoe ik zo'n apparaat moet bedienen en als ik dat eindelijk doorheb, kan alles wat ik niet kan. Begrijpt u het nog?

Begrijpen is vastpakken. Iets vastpakken.
Als ik iets niet kan vastpakken, begrijp ik het ook niet.
Iets is ongeduid, dus eigenlijk niets.
Alles is niets.

BB eindelijk bekend

Volgens het correspondentenduo HB & Ledje gaat achter de initialen B.B.  Berend Bodt schuil. Algemeen werd aangenomen dat deze duurzaamheidsgoeroe nooit was weergekeerd. Of deze zelfbenoemde professor inderdaad naar Amerika is vertrokken, wil het duo niet bevestigen. Wel kondigen zij aan dat B.B. regelmatig van deze blog gebruik zal maken om zijn opzienbarende visies te luchten. HB & Ledje schreven alvast een profiel.

stoeptegels in Paramaribo

Hieronder een fotoimpressie van de mozaiekworkshop die de afgelopen maanden op Arubastraat1 plaatsvond.


Zo heb ik dat gedaan: ga in Picasa [op het net, niet op de computer] naar het album dat je mensen wil laten zien. Rechts staat: Links to this album klik daarop, ga naar embedded en kies dan embedded slideshow, copieren en op je website plakken [denk eraan dat je dat in de HTML stand doet], moet lukken.